Pes Ekinovaruslu bebeklerin bakımı ne kadar farklı?

Pes Ekinovaruslu bir bebek bekleyen bir annenin bana gönderdiği bir mesajdan sonra bu yazıyı yazmaya karar verdim. Birçok sorusu vardı arkadaşımızın ama bir konu vardı ki, hepimizin aklına takılmıştır belki de. Pes ekinovaruslu bir bebeğe nasıl davranmalıyız? Daha bebek bakımını bile bilmezken veya unutmuşken pevli bir bebeğe nasıl bakacağız?

Benim ikinci oğlum pevli olduğu için belki de çoğunuzdan daha şanslı olduğumu düşünüyorsunuz. Çünkü en azından bebek bakımı konusunda
bilgiliydim. Evet bunun sağladığı bir avantaj oldu tabii ama sonuçta her bebek farklı bir gelişim düzeyine, farklı bir karaktere sahip oluyor. Kimi daha sakin, kimi daha gazlı, kimi daha iri, kimi daha minyon, kiminin eli ayağı normal görünümde, kimi pevli…

Hangi gelişim düzeyinde ve nasıl bir karakterde olursa olsunlar, bebeklerin inanılmaz bir uyum yetenekleri var. Tek sorunları pes ekinovarus ise meraklanmayın, normal bir bebekten farklı olmuyorlar görüntüleri dışında. Acıkıyor, emmek istiyor, annelerini arıyor, ağlıyor ve bolca uyuyorlar ilk günlerde. Kucağı ve sevilmeyi seviyorlar. Ayaklarıyla da barışıklar aslında. Altları temiz, karınları toksa, uykularını almışlar, gazları – ağrıları yoksa, hele hele sevecen kollarla sarmalanmışlarsa çok mutlu bebekler oluyorlar. Alçı öncesinde de böyle, alçı sırasında da, sonrasında da.

Tabii ki alçı ve ayakkabı döneminde kıyafet, banyo gibi diğer bebeklere göre hayatımızı zorlaştıran detaylar oluyor. Ama bunlar biz ebeveynlerin sorunu. Bebekler çok hızla adapte oluyorlar yeni koşullara. Eğer alçıları düzgünse, ilk geceyi atlatınca sorun yaşamıyorsunuz. Operasyon sonrasında da biz 1 gece 2 gün sıkıntı çekmiştik. En zor dönem Ponseti cihazı kullanımına geçildiğinde yaşandı, ona da 5 günde adapte olduk ki en uzun adaptasyon süresi yaşayan bebeklerden biriydi Onur.

Sevme meselesine gelince, 7 yaşındaki büyük oğlum bile kucağına alıp sevdi kardeşini, kontrolümüzde tabii. Benim oğlum kucaktan kucağa gezdi. Biz ve diğer aile fertleri, başka bebekler nasıl tutuluyorsa, onlar gibi tutuyoruz. Alçı veya ortez bebeklerden çok bize zorluk yaratıyor. Örneğin yazın sıcaklarda şort giyince alçı bacaklarımı acıtıyordu emzirirken. Ya da cihaz nedeniyle kanguru kullanmak mümkün olmadı, patiksiz alttan çıtçıtlı tulum aramamız gerekti mağaza mağaza ya da patikli tulum alıp, patiklerini kestirmem. Dikkatli olmadığımda ortez demiri bacağımı veya elimi çok acıttı.

Öte yandan oğlumun hayatını genel olarak pek etkilemedi. Alçılar varken yan dönüp yatmayı çok seviyordu. Ortez varken de bir şekilde yan dönmeyi becerdi yatarken. İlk kez 5. ayında, ayağında cihaz varken döndü yüzüstü. 10 gün kadar sonra da ayakları serbestken dönmeyi becerdi. 5. – 6 aylıkken destekle oturtmaya başladık, 7 aylıkken desteksiz oturabilmeye başladı. Şimdi de gündüzleri bilekten destekli, normal bir ayakkabı giydirerek pev botunu çıkarıp, serbest bırakıyoruz ayaklarını. 7,5 aylık olduğunda yerde emekleme çalışmaları yapmaya,  şınav çekmeye ve geri geri gitmeye, 360 derece dönerek ve kayarak yer değiştirmeyeve istediği yere gitmeye başladı. 8 aylıkken ve hem cihazla hem de cihazsız güzelce emekliyordu. 15 aylık olduğunda yürümeye başladı, 16 aylık olduğunda da ağabeyinin peşinden koşmaya.

Üstelik alçılar ve demirli ortezin bir de faydası oldu, güçlü karın ve bacak kasları.  Bu konuda yurtdışında üye olduğum grup üyeleri de aynı fikirde. Ağırlık çalıştıkları için güçlü bebekler oluyorlar.

Tüm yazdıklarım benim tecrübelerim tabii. Eklemek istedikleriniz ya da farklı bir düşünceniz / tecrübeniz varsa lütfen siz de yazın.