İnsan bebeğinin Pes ekinovaruslu olduğunu öğrenince dünyası allak bullak oluyor, karmakarışık duygularla boğuşuyor. İlk önce şok, büyük bir şaşkınlık, sonra ‘neden benim bebeğim?’ sorusu ve büyük bir suçluluk duygusu. Araştırmalar ne derse desin, annesi olarak “ben ne yaptım da böyle oldu”, “genlerimiz yüzünden mi yoksa” soruları uzun süre kafamı kurcaladı.
Amniyosentez sonuçlarını beklerken de, çevremdeki bazı insanların aksine, bebeğimde büyük sorunlar çıkmasından korktum, spina bifida gibi. Bazı yakınlarım “çıkarsa, aldırırsın, uğraşmazsın” diye düşünüyorlar ve bunun beni ne kadar kırdığını farketmiyorlardı. Beklerken eşime “daha büyük sorun çıkmasından korkuyorum, ben bebeğimi aldırmak istemiyorum” demiştim. O da “ya sorun çıkmaz ama ya düzelmezse ayağı” diye cevaplamıştı.
Sonuçta testler iyi çıktı ve tek sorunumuzun Bilateral (her iki ayakta) PEV olduğunu görerek müthiş rahatladık. Bu arada araştırmalarımıza devam edip Ponseti Yöntemini öğrendik. 60 yıldır uygulanan, erken başlanır ve düzenli takip edilirse %95 oranında başarıyla sonuçlanan bir tedavinin olması, Türkiye’ de de başarıyla uygulanması bizi çok sevindirdi.
Yine de oğlumuzun PEVli olacağını başlarda kimselere söyleyemedik. Tabii ki ailem ve yakın iş arkadaşlarım, amniyosentez sonrasında yaşadığım birkaç ağlama krizi sonrasında durumu öğrenmişlerdi. Eşimin ve benim yakın akrabalarımıza söylememiz de pek kolay olmamıştı. Bir iki ay sonra, iş dışından bir kaç yakın arkadaşıma daha söyledim. Atlattığımı sanıyordum ama her seferinde, anlatırken gözlerim doldu hep.
Hamileyken en zoru, “insanların cinsiyeti ne” sorusundan sonra “aman eli ayağı düzgün olsun da gerisi önemli değil” demeleri oldu. Bu dileği her duyduğumda içim acıdı, önemini daha çok anladım. “Ayağı düzgün değil ama o benim yavrum, onu çok seviyorum, bunun da önemi yok, atlatacağız” demek istedim; diyemedim. Onaylayıp geçiştirdim.
Bir de annemin, anneannemin her ultrasona girdiğimde, ayaklarının nasıl olduğunu sormaları beni sarsardı. Her seferinde düzelmesini bekliyorlar, hatta “doğumda düzelmiş olacağını, bunun için dua ettiklerini” söylüyorlardı. İyi niyetliydiler biliyorum, ama onlar kabullenmedikçe, benim de içimde bir umudun hep canlı kalmasına neden oluyorlardı. Her kontrolde ve en sonunda doğumda ufak da olsa hayal kırıklığı yaşamama neden oldu bu.
Bunlara rağmen, ilk şoku atlattıktan sonra oğlumu çok sevmeye devam ettim. Hatta sevgim arttı gibi geldi. Kimbilir, belki biraz koruma duygusunun etkisiydi, bana daha fazla ihtiyacı olacağını bilmem böyle hissettirdi. İkinci bebeğim olduğu için, elimden geldiğince hamileliğimin daha çok tadını çıkartmaya çalıştım.
Doğuma girerken yine çok heyecanlandım. Kucağıma verdiklerinde yine çok sevdim, PEVli olduğunun teyit edilmesinin yarattığı küçücük hayalkırıklığına rağmen. Onur’ u kucaklayıp, koklayınca ne kadar şanslı olduğumu anladım. O mükemmel bir bebekti, benimdi, canımdı, iyi ki onu doğurmuştum. Hala da aynı fikirdeyim, hatta daha bile fazla.
Not : 15 yıl sonra da fikrim değişmedi. İyi ki doğmuş ve benim oğlum olmuş yakışıklım. 🙂
Bunu okurken aynı şeyleri yasayan bir anne olarak çok duygulandım hatta agladım ewet benim bebegimde pevli doğdu şuan altı ay oldu neler neler yasadım ve hala aynı duyguları yasadım okurlen içim sızladı ama bebegim için gen testi yaptırmadım detaylı ultrasonda öğrendim ve bana kimse inanmamıştı ailem de dahi ve ben de doğumdan sonra kimseye söylemedim bu süreci eşim ile ailemle tek başımıza atlattık doktorumuz çok iyi halada dewam ediyor tedavimiz ayakkabıları dewam edicekmiş dün öğrendiğimizde iyi şeyler yolunda umarım bir daha tekrarlamaz tek umudumuz bu size sormak istediğim şey bu ayyakkabı sürecini ne kadar süre ile kullandınız bide başka bişiler olabilecegini söylediniz yani gen sonucunda mı öğrendiniz şuan benim çoçugum saglıklı sadece ayaklarında pev oldugunu biliyoruz bide böbreginde doğdugunda genişleme var denilmişti zamanla düzelecegini söylediler oda kontrol altında en son ultrason temiz çıktı ama bi daha göstermemizi söylediler umarım düzelmiştir. İşde ne diyecegim sizin bebeginiz de başka bişi falan rahatsızlık çıktımı merak ettim bu yazıda karsıma tesadüf çıktı size yazmak istedim şimdiden teşekkür ederim .
Merhaba Ahu Hanım,
Bir çok anne bizim gibi hissediyordur.
19 yıl önce gen testi olmadığı için biz sadece amniyosentez yaptırdık. Ne testlerde, ne de doğduktn sonra başka bir rahatsızlık çıkmadı çok şükür. Oğlum şimdi sağlıklı, günde bir kaç saat spor yapan, sağlıklı bir delikanlı.
Aşağıdaki linklerde daha detaylı yazılarım var sorularınızla ilgili.
https://pesekinovarus.org/peskinovarus-hakkinda-genel-bilgiler/fotograflarla-hikayemiz/
https://pesekinovarus.org/peskinovarus-hakkinda-genel-bilgiler/bizim-hikayemiz/
https://pesekinovarus.org/?s=ortez
Maşallah ülkü hanım
O kadar umut oldunuz ki bir insanın yaşayacagı tüm duyguları yaşadıklarınızı içtenlikle samimiyetle yazmıssınız ki aynı şeyleri yaşamışız umarım darısı bizim başımıza olur o kadar muhtesem olmuş ki ayakları gayette maşallah saglıklı onurumuz allahım sizlere bagışlasın hayırlı ömrü yılları sizinle olsun 🙏🏻 bizim oğluşumuz da atlatıcak buna tüm kalbimle inanıyorum çok zorlu bir süreçti sabır gerektiren bi süreç Allah yardımcımız oluyor buna inancımız sonsuz bide dediniz ya insanlar hamileyken eli ayagı düzgün olsun dediklerinde sizin sadece sessizce amin deyip içinizdeki fırtınaları kimsenin o an bilmemesi gerçekten saglıgın bir daha önemli bişi oldugunu o kelimenin nasılda yerli yerinde olması insanın beynine nasıl da işliyo
Biz üç ay oldu cihazımızı kullanıyoruz dördüncü ayda da dewam edicez yawas yavas geceleri takmamızı söyledi doktorumuz herkesin tedavisi başka oluyo galiba bizim alçı sürecimiz çok uzun sürdü bj cihazı normalde iki ay kullanıyorlarmış bize dört ay kullanın dedi yani doktorumuzdan çok memnunuz umarım bzde sizin gibi mutlu ayrılırız bu pev den 😄 birazda olsun yüregime su serptiniz teşekkürler yanlız degilmişim