Kardeşim Hamile

Mayıs ayının sonlarında aldığımız bu muhteşem haberle tüm aile havalara uçtuk. Benim iki oğlum var fakat hiç teyze olmadım. Kardeşim ise bir süredir bebek özlemi içindeydi. Geçen ay ise kız olacağını öğrendik, heyecanımız arttı. Kardeşimle aynı doktora gidiyoruz. Bu nedenle, hamileliği ile ilgili hiç bir sorun ve risk olmamasına rağmen, aynı benim her iki hamileliğimde olduğu gibi, Prenatal Tanı Uzmanı Prof. Dr. Atıl Yüksel’ den detaylı ultrason için randevu aldırdı. Dün akşamüzeri de kardeşim, eşi ve ben muayeneye gittik.

Doktor başlamadan önce ailede hiçözürlü bir bebek doğup doğmadığını sordu, ben de Onur’ un pes ekinovaruslu doğduğundan bahsettim. Bunun üzerine ilk önce kızımızın ayaklarına baktı. Çok şükür bebeğimizin ayakları tamamen normal. Ultrason ile görüldüğü kadarı ile tamamen sağlıklı. 🙂

Bu haberi alınca üçümüz de çok rahatladık. Kardeşim ve kocasındaki endişeyi bir süredir hissediyordum. Bana açıkça bir şey söyleyemiyorlar fakat kendi bebeklerinin de pevli doğacağından korkuyorlardı. Bu önceleri beni biraz incitse de sonradan bunun çok normal bir duygu olduğunu, ben de onların yerinde olsam aynı endişeyi taşıyacağımı farkettim. Randevu öncesi, “her eli ayağı düzgün olsun, başka bir şey istemeyiz” dediklerinde, onları rahatlatmaya çalıştım. Halbuki iki sene önce eltim hamile iken böyle hissetmemiştim. Onların detaylı ultrasonu öncesi bu kadar endişelenmemiştim. Doktor dün “her şey normal” dedikten sonra bunun sebebini anladım. Hala içimde bir yerde, oğlumun benim yüzümden pes ekinovaruslu olduğu hissini taşıyormuşum meğerse. Kızkardeşimle benzer genlere sahibiz, aynı ortamda yetiştik. Yani pes ekinovarusun sebebi bilinmese de, çevresel etkilerin ve genlerin ortak sorumluluğu olduğu teorisine uyuyoruz. Ben farketmesem de suçluluk duyuyormuşum. Halbuki ne genlerimden ne de yetiştiğim çevreden ben sorumlu değilim.

Neyse ki endişelerimiz yersizmiş. Gerçi yeğenim pevli olsaydı da, artık tecrübeli olduğumuz için, çok endişelenmezdik. Çünkü tedavisi olduğunu, tüm zorlukların atlatılabileceğini biliyoruz. Sadece bebeğimiz bu süreci yaşayacağı için biraz üzülürdük sanırım.

Bundan sonra kardeşim de, ben de endişelerimizi bir kenara koyup, bu sürecin getirdiği mutluluğa yoğunlaşacağız. Pevli bebeği olacak annelere ve akrabalara da bunu öneriyorum. Ben Onur’ u beklerken de öyle yapmıştım. 🙂