Yapılan çalışmalar Ponseti yöntemi ile tedavi gören çocukların normal gelişimini sürdüren bir çocuk kadar yaşam kalitesine sahip olduğunu göstermektedir. Yani çocuklarımız, PEVli doğmayan çocuklar gibi günlük hayatları sürdürebilir, oyun oynayabilir, okula gidebilir ve spor yapabilirler. Ancak yine bizim çocuklarımızın bir çoğunun ön ayaklarına basmaktan kaçındıkları ve ayağın alt kısmını ihmal ederek üst kısmına daha faza ağırlık verdikleri de görülmüştür. Normal gelişen ayaklarla karşılaştırıldığında, daha küçük destek alanı, kas kuvveti dengesizliği PEV’li hastalarda dengeyi bozabilmektedir.
Ortopedistler genelde tedavisi olumlu sonuçlanmış ve nüks belirtisi göstermeyen çocuklarda ek fizyoterapi desteğini gerekli görmemektedir. Öte yandan bu alanda çalışan fizyoterapistler, tedavinin her döneminde ve sonrasında da fizyoterapist görüşü alınarak, çocuğa ve gelişimine özel bir takım egzersizlerin uygulanması görüşünü benimsemişlerdir.
Öte yandan nüks riskiyle karşılaşan çocukların, ilerki dönemde ameliyat gerekliliğinin de, iyi bir fizyoterapi programı ile büyük oranda önlenilebilir olduğu söylenmektedir. Bu konuda net bir kaynak gösteremediğim için kesin konuşmayı doğru bulmuyorum. Ancak Türkiye’nin duayenlerinden Doç.Dr. Ayşegül Bursalı ameliyat gerekliliğinden kaçınmak için hastalarına fizyoterapiste görünmelerini öneriyordu. Nitekim benim oğlum da fizyoterapistimiz Doç.Dr. Devrim Tarakçı’nın egzersiz programına uyarak ayaklarını oldukça güçlendirmiş, denge sıkıntılarını aşmıştı.
Konuyla ilgili Ponseti Tedavisi Sonrası Üç Fazlı Fizyoterapi Programının Etkinliği makaleyi ve İdiopatik Pes Ekinovarus Tanılı Çocuklarda Ayak-Ayak Bileği Karakteristikleri, Denge, Fonksiyonel Aktivite ve Yaşam Kalitesinin İncelenmesi lisans tezini de merak edenler okuyabilirler.
Bir yanıt yazın